تمامی دنیا

این جا من براتون از قهرمان های ورزشی دنیا اطلاعاتی گذاشتم امیدوارم خوشتون بیاد

برای دیدن مطالب رویه ادامه مطالب کلید کنید

من اینجا درباره ی هنرهای رزمی اطلاعات دراختیارتون میزارم انشاءالله خوشتون بیادومن ازکاراته کیوکوشین وسازنده اش شروع میکنم

ماس اویاما دان 10 و مبتکر کیوکوشین کاراته در سال 1923 در جنوب غربی کره متولد شد. در سن 9 سالگی شروع به تعلیم گرفتن (کمپو) نمود. در سن 15 سالگی پدرش او را بــــه ژاپن فرستاد تا در مؤسسه هواپیمایی جوانان یاماناشی به تعلیم بپردازد. او برای مدت کوتاهی قبل از اینکه کاراته را زیر نظر گی چین فونا کوشی بیاموزد، جودو را در مدت کوتاهی آموخت. ماس اویاما زیر نظر معلمین مختلف کاراته تعلیم گرفت و خیلی سریع پیشرفت نمود و در سن 22 سالگی موفق به دریافت دان 4 شد.


2سال بعد در سال 1947 موفق شد که تمام قهرمانان کاراته ژاپن را شکست دهد. دوران بعد از جنگ جهانی دوم دوران آشفتگی و زحمت برای ژاپنی‌ها بود و در همین دوران ماس اویاما اغلب دچار مشکلات ناشی از اشغال آمریکائی‌ها بود. بنابراین در سال 1948 ماس اویاما تصمیم گرفت که به تنهایی در کوهستان به تمرین و تعلیم بپردازد. او برای مدت طولانی با تمرینات روزانه به قوی نمودن بدن و قدرت خود مبادرت ورزید. در سال 1950 پس از مراجعت از کوهستان با یک گاو نر وحشی به مقابله پرداخت و در مبارزات دیگر خود با 51 گاو وحشی که چهار تای آن‌ها را کشته و شاخ 47 گاو وحشی دیگر را شکست. در سال 1952 به آمریکا دعوت شد و 32 برنامه اجرا نمود. در ایالات مختلف درس داد و در هفت مبارزه که در مقابل بوکسورها و کشتی‌گیران آمریکائی شرکت نمود به پیروزی نائل گردید. او مجدداً در سال 1953 به آمریکا رفت و این مرتبه در شهر شیکاگو در مقابل یک گاو وحشی به مبارزه پرداخت و با جدا نمودن شاخ‌های گاو در قاره آمریکا نیز بسیار مشهور شد. در سال 1954 او اولین (دوجو) خود را در (می‌جروتوکیو) افتتاح نمود.


این دوجو شروع کیوکوشین‌کای‌کان (مرکز کیوکوشی‌کای) بود و در سال 1964 توکیو هونبو (باشگاه مادر در توکیو) افتتاح شد و سازمان بین‌المللی کاراته تأسیس شد. امروزه کیوکوشین کاراته در تمام قاره‌های دنیا نفوذ کرده ‌است و در سال 1979 دومین دوره مسابقات قهرمانی کاراته جهان در ژاپن با شکوه و موفقیت بی‌نظیری با شرکت 72 تیم از سراسر پنج قاره جهان از جمله تیم ایران (به سرپرستی یوسف شیرزاد، بنیانگذار کیوکوشین کاراته در ایران و تنها نماینده سازمان بین‌المللی کاراته ژاپن) برگزار شد. و هم‌اکنون روزبه ‌روز بر تعداد کسانی که با این سبک اصیل و علمی کاراته آشنا می‌شوند و سعی در فراگیری آن می‌نمایند افزوده می‌گردد. به‌طوری‌ که در حال حاضر بیش از ده میلیون نفر در سراسر جهان مشغول آموختن کیوکوشین کاراته می‌باشند.

__________________

وحالااطلاعاتی ازشین ذن کاراته



شیهان محمد قاسم حاجی آبادی

شیهان محمد قاسم حاجی آبادی نماینده کیوکوشین شیرزاد در ایران و کیوکوشین ماتسویی ( ایچی گکی) در استان مرکزی دارای کمربند سیاه دان 5 ، مربی و داور درجه یک ملی و بین المللی.و رئیس کمیته سبک های آزاد کاراته استان مرکزی متولد 1351 در اراک ورزش را از سن 12 سالگی با فوتبال، آمادگی جسمانی و کاراته شروع نمود و در بخش آموزشگاهها دارای چند عنوان قهرمانی در رشته های یاد شده می باشد. از سال 1366 کیوکوشین کاراته را زیر نظر استاد جواد بخشی نیک آغاز نمود، بعد ازسفر استاد بخشی نیک به خارج از کشور حاجی آبادی در خدمت استادانی چون : مرحوم غلامحسین رنجبران، استاد حمیدرضا فقیه نصیری و استاد اصغر آرزومند شاگردی نموده و بهره برد و طی این مدت در مسابقاتی شرکت کرده و دارای عناوینی در سطح استانی ، کشوری و... از سال 1372 اولین کلاس آموزشی خود را در رشته کیوکوشین و در دانشگاه اراک افتتاح کرد و به آموزش این سبک پرداخت.



شیهان حاجی آبادی شاگردان بسیاری تا سطح قهرمانی آموزش داده و تعدادی بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشگاه هر کدام به شهر خودشان عزیمت نموده و همچنان در این ورزش فعال می باشند.

شروع شین ذن کاراته

بر روى این نوار کلیک نمایید تا تصویر با ابعاد واقعى نمایش یابد

شیهان حاجی آبادی سبک شین ذن کاراته را به همراه شاگردان خود در سال 1380 به عنوان نماینده این سبک در ایران و مسئول هماهنگی در استان مرکزی شروع کرد که این فعالیت همچنان ادامه دارد.


وی کلیه باشگاه های تحت پوشش خود در استان مرکزی را به نام مبارک امام علی(ع) ( آکادمی کاراته امام علی (ع) زینت داده و هم اکنون حدود 300 هنرجو تحت همین نام در استان مرکزی فعالیت می نمایند. تیم نوجوانان ، جوانان و بزرگسالان در مسابقات بسیاری در این سبک شرکت کرده و دارای عناوین مختلف قهرمانی در کلیه رده ها می باشند .

سعید شاهوردی دان 3 (نماینده شهرستان خمین)- حمید خسروی دان 3 (نماینده شهرستان محلات) - مجتبی حاجی آبادی دان 3 ( نماینده کیوکوشین یونیون ) محمد عسگری دان 3 ( نماینده کیوکوشین تزوکا) - عباس حاجی آبادی دان3 ( نماینده و مربی کیوکوشین ماتسویی ایچی گکی در شهرستان اراک) - مجید مظفری دان3 (نماینده و مربی کیوکوشین ماتسویی ایچی گکی در شهرستان اراک)- علی یارمحمدی دان 2 ( نماینده کیوکوشین اروپا)- علی کوثر صفایی تبار دان 1 ( نماینده کن شین کان) - احمد احسانی دان 1 ( نماینده کیوکوشین بین المللی ) - محسن یارمحمدی - محمد رضا کاظمی- سعید ترکاشوند - محمد حسین حاجی آبادی - مهدی حاجی آبادی - مهدی سلیمانی - علی رضا شهوه -محمود ملک - سعید عزیزی- خسرو کلاله جو- مسعود یحیایی - مهرداد حاجی آبادی - محسن عبدی- ناصر عسگری- غلامرضا رجبی- سعید ثابتی- مجید نظام آبادی - محمد امیدی - سرلک -احمد رضایی- محمد سلمانی- محسن ریگایی - سرمدی - شکری -...

 

 

واین اطلاعات درباره ی تاریخچه ی جودومیباشد



منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو می باشد . لغت جوجیتسو در قرن 16 میلادی در ژاپن به وجود آمد . این کلمه به همه هنرهای رزمی که با دست خالی انجام می گرفت اطلاق می شد . جودو قبل از آنکه در المپیک سال 1964 به عنوان یک رشته ورزشی پذیرفته شود سیستمی از دفاع شخصی بود که توسط جیگوروکانو بنیانگذاری شده بود .
جودو ریشه در هنرهای رزمی سامورایی دارد که با دست خالی مبارزه می کردند و بر اساس دست به یقه شدن می باشد .

بر روى این نوار کلیک نمایید تا تصویر با ابعاد واقعى نمایش یابد

در ژاپن اسم های زیادی برای هنرهای رزمی که بدون وسیله و با دست خالی انجام می گیرد وجود دارد . از میان آنها می توان به توریتی ، واتسو ، یاوارا ، گوگوسوگو ، تایوتسو و کمپو اشاره کرد .
در سال 1882 استاد جوانی به نام جیگوروکانو باشگاهی را برای آموزش هنر رزمی خود به وجود آورد . وی نام این باشگاه ( یا مدرسه ) را باشگاه کودوکان و نام هنر رزمی خود را جودو نامید . همانگونه که جوجیتسو به معنای هنر ملایمت است جودو نیز به معنای روش ملایمت می باشد . آقای کانو می خواست با انتخاب این کلمه نه تنها به شاگردانش هنرهای رزمی عالی را نیز بیاموزد .
هدف ورزش جودو پرتاب کردن ، گیر انداختن ، خفه کردن و قفل مفصل حریف به منظور تسلیم کردن وی می باشد . در این ورزش ضربه مشت و لگد وجود ندارد و همین باعث تمایز این ورزش با بسیاری دیگر از هنرهای رزمی شده است . حتی زمانی که فرد جودو را به عنوان دفاع شخصی فرا می گیرد چگونگی دفع مشت ها ، لگد ها و سلاح ها را با پرتاب کردن ، خفه کردن و قفل های مفاصل می آموزد . این ورزش اگر به درستی تعلیم داده شود یکی از بهترین روش های دفاع شخصی می باشد .
بزرگترین ارزش جودو در تاکید آن روی ملایمت و اعتدال به عنوان یک روش است .
جودو به شخص می آموزد که از درگیری پرهیز کند و به دنبال معتدل ترین راه حل برای همه درگیری ها باشد .

 

اینم اطلاعات ووشوهستش انشاءالله خوشتون بیاد قدمت ووشو در کشور چین به زمان های بسیار دور که اولین صورت های اجتماعات بشری در جوامع اولیه بوجود آمدند، باز می گردد. در آن زمان به منظور حفظ سلامتی، درمان بیماری ها، افزایش بنیه جسمانی و طول عمر و تعلیم مهارت های نظامی به افراد جامعه، حرکاتی ابداع گردید که بسط و گسترش آن در طول دوره های مختلف به ورزش ووشوی امروزی بدل شده است. در حدود پنج قرن پیش از میلاد، یک راهب هندی به نام "بود هیدهارما" که با نام های "تامو" و "داروما تائیشی" هم از او یاد می شود، به قصد اشاعه تعلیمات مذهبی از هند راهی چین شد و در معبدی به نام شائولین به تعلیم و تربیت راهبان آن پرداخت. تعالیم وی شامل مجموعه ای از تمرین های پرهیزگاری و قواعد خشک انضباطی بود که به واسطه وضعیت جسمانی ضعیف، پیروان او طاقت تحمل آموزش های وی را نداشته و بتدریج دچار ضعف و بی حالی می شدند. از این رو تامو حرکاتی را برای تقویت بنیه جسمانی شاگردان خود ابداع نمود که به "18 حرکت دست لوهان" معروف شد. این حرکات بتدریج گسترش یافته و پایه و اساس سبک های ووشو را تشکیل دادند. در طی قرون 14 تا 16 میلادی چهره های برجسته ای از ورزش های رزمی در معبد شائولین گرد هم آمدند و سبک های اصلی ووشو را به تقلید از حرکات حیواناتی چون پلنگ، درنا، مار، ببر و اژدها به وجود آوردند. لیکن امپراتور وقت که بتدریج از فعالیت های ساکنان این معبد دچار ترس و نگرانی شده و معبد را تهدیدی برای حکومت خود می دید، فرمان انهدام و به آتش کشیدن معبد شائولین را صادر کرد. در لشکرکشی امپراتور برای انهدام معبد، فقط تعداد اندکی از افراد توانستند از مهلکه جان سالم به دربرند. این واقعه تلخ موجب انتشار و اشاعه ورزش های رزمی معبد شائولین که تا آن زمان محفوظ و مخفی مانده بود به سایر نقاط کشور چین گردید. هر چند امپراتوران برخی از سلسله های حاکم بر چین تمرین های ورزش های رزمی را خطری برای حکومت خود قلمداد نموده و انجام آن را ممنوع اعلام کرده بودند ولی امپراتورانی هم بودند که به علت علاقمندی به این تمرین ها موجبات ترویج آن را فراهم کردند. در دوران سلسله های شانگ (shang) و ژو (zhou) حرکاتی از ووشو بوجود آمد که برای آموزش سربازان استفاده می شد و همه ساله در پاییز و بهار مسابقه های خاصی به نام جیائو برای انتخاب سربازان نمونه و اعطای عناوین افتخاری برگزار می شد. با ایجاد کاربرد نظامی برای ووشو، رفته رفته حرکات رزمی با شمشیر، نیزه و چوب بوجود آمد. ظهور گروههای نمایش خیابانی به نام لوکی (Luqi) که از طریق نمایش حرکات رزمی امرار معاش می کردند، خود باعث گسترش بیشتر ووشو گردید. دوران سلطنت سلسله های کینگ (Qing) و مینگ (Ming) را می توان عصر شکوفایی ووشو به شمار آورد. در طی سال های 1912 تا 1949 سازمان های بسیاری در چین برای ووشو تشکیل شدند مثل انجمن هنرمندان رزمی و انجمن تربیت بدنی و ... که در گسترش ووشو نقش مهمی را ایفا کردند. در سال 1956 انجمن ووشوی چین در پکن تشکیل شد که با اشاعه حرکاتی چون فرم ساده شده تای چی چوان، چانگ چوان، حرکت شمشیر پهن و باریک، نیزه و چوب در سطوح مبتدی، متوسط و عالی در بهبود همگانی شدن ورزش ووشو کمک شایانی کرد. در سال 1958 نخستین پیش نویس قوانین مسابقه های ووشو توسط کمیسیون ورزش و تربیت بدنی ایالتی گردآوری و تنظیم شد. با راهنمایی های همین کمیسیون و انجمن ووشوی چین، انجمن ها، اتحادیه ها، مدارس ووشو، انجمن های تحقیقاتی، تیم های آماتوری و حرفه ای در مراکز آموزشی، محلات، شهرها و ایالات تشکیل شدند که شبکه عظیمی از فعالیت های جمعی ووشو را به وجود آوردند. تیم ها و انجمن های ووشو در برخی از کالج ها و دانشگاه ها تشکیل شدند و در برخی از موسسه های تربیت بدنی، رشته تحخصصی ووشو در مقطع لیسانس و فوق لیسانس دایر گردید. در سال 1984 درجه استادی ووشو توسط مجلس ایالتی تعیین شد. با تصویب دولت چین در سال 1986 انستیتو تحقیقات ووشوی چین تشکیل و به عنوان عالی ترین مرجع هدایت تحقیقات فنی و آکادمیک در زمینه ووشو را برعهده گرفت. دولت چین با برپایی تورنمنت ها متعدد بین المللی، ورزش سنتی خود را هر چه بیشتر به جهانیان معرفی کرد و در سال 1987 با تشکیل فدراسیون آسیایی ووشو (WFA)، نخستین دوره مسابقه های آسیایی ووشو در یوکوهاما ژاپن برگزار شد. دومین دوره مسابقه های آسیایی ووشو در سال 1989 در هنگ کنگ برگزار شد و در سال 1990 این ورزش در برنامه بازی های آسیایی قرار گرفت. با تاسیس فدراسیون جهانی ووشو (IWUF) اولین دوره مسابقه های جهانی این ورزش در سال 1991 برگزار شد.

کاراته کاراته‌ ( به ژاپنی:?? ) یک نوع ورزش رزمی است. به معنای روش مبارزه و دفاع با دست خالی (بدون سلاح) و شامل ضربه‌های سریع دست و پا. کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما است که حدود ??? سال قبل از میلاد مسیح می زیسته است. وی که از پیشوایان مذهبی بودایی بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار مشکل موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود. وی 9 سال رنج و ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود می‌‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند 18 حرکت تمرینی را ابداع نمود که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است. کاراته امروزی شکل تکامل یافته ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می باشد که در ابتدااوکیناواته نامیده میشد. از هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چین سلسله کینک ???? سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلو گیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد. در سال ???? یکی از بزرگ‌ترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا گیچین فونا کوشی ????-???? توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند. سال ???? سال ورود کاراته به ایران توسط هرمز میربابایی ومحمدعلی صنعتکاران وفرهاد وارسته هستند می‌‌باشد. در حال حاضر، سبکهای مختلف کاراته، بالغ بر صدها سبک می‌شود که در واقع، بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر از سبک‌های اصلی و کنترلی و یک سبک نیمه کنترلی می‌‌باشد. سبک های کاراته سبک های کنترلی عبارت‌اند از: شوتوکان بنیان گذار:گیچین فونا کوشی. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود . شیتوریو بنیان گذار: کنوا مابونی. شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌‌باشد. گوجوریو بنیان گذار: میاگی چوجون. گوجوریو روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌‌باشد. وادوریو بنیان گذار: اوتسوکا هیرونوری. وادوریو یعنی : راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه. سبک های غیر کنترلی عبارت است از: کیوکوشین بنیان گذار: ماسوتاتسو اویاما کیوکوشین کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجریبات اویاما وسبک های دیگر است، به وجود آمد. توضیح کامل تر: سبک های کاراته بسیار متعدد و بالغ بر صد نوع سبک رسمی در دنیا وجود دارد.اصول کلی و پایه ی سبک های کاراته با هم یکی است و فرق آن ها در نحوه ی بکار گیری آن هاست. بطور کلی سبک های کارته به سه دسته تقسیم می شود سبک های کنترلی سبک های غیر کنترلی سبک های رینگی برخی از سبک های مهم در کاراته: جو کای بو کاراته ( ترکیبی از جودو، کاراته ، بوکس ) شوتوکان (با استفاده از این سبک حرکت های غیرممکن فیزیکی امکان پذیر می شود ) شیتوریو ( سیستم ناهاته ، سیستم شوری ته ) این سبک توسط کنوامابونی ایجاد شد. کان زن ریو بودو گوجوریو کیوکوشین کیوکوشین کای (بر قدرت فیزیکی تاکید دارد ) وادوریو آشیهارا انشین       تاریخچه کشتی ورزش کشتی یکی از باسابقه ترین رشته های ورزشی است که در نزد ملل گیتی از دوران باستان به شکل های مختلف برگزار می شده و تقریباً در هیچ ایل و قبیله و روستا و شهری نیست که این ورزش برای مردم آشنا نباشد . با اطمینان می توان گفت که زور آزمایی و کشتی گرفتن از دورانهای نخستین ظهور انسان بر روی کره زمین مورد توجه بوده و در اوغات فراقت یا در جنگها و نزاعها به شکلی طبیعی و غریزی اجرا می شده است . انسان شاید نخستین درس راه و رسم کشتی گرفتن و زورآزمایی کردن را از حیوانات آموخته باشد . وقتی انسان نخستین دریافت که به کمک قدرت بدنی و زوربازوی خود میتواند بهتر بر حریفان و حیوانات مهاجم چیره شود بیشتر به اهمیت کشتی پی برد . بنابراین بخشی از اوغات فراغت انسانهای اولیه با کشتی گرفتن سپری می شد تا مهارت و آمادگی لازم را در این فن پیدا کنند و در وقت نیاز بکار ببرند . کشتی در طول تاریخ بسیاری از کتیبه هایی که از روزگاران قدیم و در حدود پنج هزار سال پیش به جای مانده و توسط باستان شناسان کشف شده است ثابت میکند که کشتی در میان مصریان و آشوریان رواج بسیار داشته و دارای قاعده و مقررات مخصوصی بوده است . از بین النهرین و مصر فنون کشتی به مناطق دور و نزدیک آسیا و روم و یونان راه پیدا کرد و در هر جا گسترش و تکامل بیشتری یافت . مربیان کشتی در یونان باستان مراحل اجرای هر فن کشتی را به صورت چند نقاشی در حالات مختلف بر روی صفحات کاغذ پاپیروس نقاشی می کردند و به کمک آنها شاگردان خود را تعلیم می دادند . با رواج کشتی در یونان مسابقات مربوط به آن نیز از سال 704 قبل از میلاد به مواد پنجگانه بازیهای المپیک باستان افزوده شد . مسابقات پنجگانه در بازیهای المپیک یونان باستان که پنتاتلون گفته می شد عبارت بود از دویدن – پریدن – پرتاب نیزه – پرتاب دیسک و کشتی گرفتن . قوانین اولیه کشتی در یونان باستان چنین بود که هر کسی سه بار زمین بخورد مغلوب به حساب می آید . ولی در بیشتر کشتیهای باستانی رسم بر این بود که اگر هر قسمت از بدن البته به جز کف پاها با زمین تماس پیدا کند آن کشتی گیر بازنده اعلام شود . از مشهورترین پهلوانان و کشتی گیران یونان در قرن ششم پیش از میلاد پهلوانی بود به نام میلو از اهالی کروتون . در 6 دوره پیاپی از بازیهای المپیک به مقام قهرمانی رسید و در 32 مسابقه بزرگ پهلوانی هم حریفان خود را شکست داد تا بلند آوازه ترین کشتی گیر زمان خود باشد . در قاره پهناور آسیا ورزش کشتی در میان قبایل و ایلات و عشایر همواره رایج بوده و محبوبیت بسیار داشته است اما رواج این ورزش در مغولستان – ژاپن – ایران و هندوستان بیشتر از دیگر مناطق آسیا بوده و هنوز هم هست .